وبلاگ رسمی

نیستاگموس Hyperventilation

ازدیگرابزارهای آزمایشات بالینی که می تواندبه سمعک سادگی وبه طورموثردر پروتکل ENG/VNG به

کاررود، آزمون نیستاگموس افزایش تهویه (Hyperventilation ) می باشد. استفاده ازاین آزمون

دارای هدفی دومنظوره می باشد: اول اینکه تشخیص این نوع نیستاگموس دلیلی بردرگیری عصب 8

درسمتی که فازسریع نیستاگموس به آن طرف می رود، می باشد. نیستاگموس (نیستاگموس

recovery) به علت ازبین رفتن میلین دربخشی ازعصب ایجادمی شود. اغلب این نیستاگموس به

طورثانویه به علت فرآیند دمیلینه شدن درنتیجه بیماری یاضایعه تولید می شود. دومین کاربرد آزمون

تعیین افرادی می باشد که برای وجود اختلال اضطراب محتمل ترند. تشخیص این افراد براساس

ظهورعلائم گیجی/عدم تعادل درمدت 30s بعدازشروع Hyperventilation همراه با عدم ثبت

نیستاگموس تااتمام زمان 1دقیقه ای Hyperventilation می باشد. بعد ازافزایش تهویه، احتمال

برانگیخته شدن علائم dizziness، منگی، علائم اتونومیک وحملات اضطراب حاد دربیماران با

اختلالات اضطراب مشخص نسبت به کل جمعیت بیشتراست. احتمال برانگیخته شدن منگی وتحریک

اتونومیک بدون اضطراب قابل توجه دربیماران با اختلال عملکرد اتونومیک (مثل سندرم

Hyperventilation) نیزوجود دارد. اختلالات اضطراب یا dysautonomia باید در بیمارانی که

درطول Hyperventilation علائم شان مجددا بدون نیستاگموس برانگیخته می شود، محتمل می

باشد.

مانور دیکس هالپایک

این آزمون شناخته شده درابتدا برای بدست آوردن شواهدی برای BPPV به کارمی رفت. به این دلیل

که BPPV دریک زمان تنها یک کانال رادرگیر می کند، بنابراین توصیف نیستاگموس برای تعیین

کانال درگیرضروری می باشد. هرکانال دارای حرکات چشمی مشخص ومنحصربه خود می باشد که

می توانند برای تشخیص کانال درگیری که باعث تولیداین اختلال شده به کارروند. درانواع مختلف

BPPV، تنها BPPV کانال افقی حرکات چشم پیچشی ایجادنمی کند؛ انواع دیگرآن دارای حرکات چشم

پیچشی می باشند وبنابراین نمی توانند به طورصحیح باسیستم های الکتروآکولوگرافی یا

ویدئوآکولوگرافی استاندارد که هردو سیستم های دوبعدی درثبت خروجی هستند، بررسی شوند.

مانوردیکس هالپایک (شکل 20.7) نیزبخشی ازپروتکل ENG/VNG استاندارد می باشد. به

طورکلاسیک، پاسخ های دیکس هالپایک مثبت، یک نیستاگموس مرکب که به طوربرجسته دارای

بخش های پیچشی (صفحه roll) وعمودی است، تولید می کند. دراکثرپاسخ های کانال خلفی

کلاسیک، یک بخش صفحه افقی (yaw) جزئی نیزوجود دارد. فازسریع بخش پیچشی نیستاگموس به

سمت گوش درگیراست (پیچشی چپ برای گوش چپ وپیچشی راست برای گوش راست؛ که بادیدگاه

بیمارنسبت به قطب فوقانی چشم تعیین می شوند وممکن است همیشه گوش تحتانی نباشد). به منظور

کشف صحیح این جهت، بایدحرکات چشم توسط آزمایشگر بررسی شود (به طورمستقیم یا باتجهیزات

ویدئویی) ونباید بعدازثبت دوبعدی توسط الکترودهای سطحی استاندارد یاتوسط روش های ثبت

ویدئویی استاندارد، دوباره بررسی شوند. بنابراین ممکن است لازم باشد که هنگام به کارگیری روش

ENG ، آزمایشگرلامپ ها راروشن کند ودرطول مانوربه چشمان بیمارنگاه کند. دراین وضعیت

مشکل سرکوب بینایی وجودندارد چون درسیستم اعصاب مرکزی برای نیستاگموس پیچشی تثبیت

بینایی رخ نمی دهد وهم چنین اینکه تثبیت بینایی برای حرکات ناگهانی نیستاگموس صفحات yaw یا

pitch موثرنیست. بنابراین زمانی که تجهیزات ثبت ویدئویی یا لنزهای Frenzel دردسترس نداشته

باشیم، می توانیم به طورمستقیم به حرکات چشم بیمارنگاه کنیم.

نیستاگموس Hyperventilation

ازدیگرابزارهای آزمایشات بالینی که می تواندبه سمعک سادگی وبه طورموثردر پروتکل ENG/VNG به

کاررود، آزمون نیستاگموس افزایش تهویه (Hyperventilation ) می باشد. استفاده ازاین آزمون

دارای هدفی دومنظوره می باشد: اول اینکه تشخیص این نوع نیستاگموس دلیلی بردرگیری عصب 8

درسمتی که فازسریع نیستاگموس به آن طرف می رود، می باشد. نیستاگموس (نیستاگموس

recovery) به علت ازبین رفتن میلین دربخشی ازعصب ایجادمی شود. اغلب این نیستاگموس به

طورثانویه به علت فرآیند دمیلینه شدن درنتیجه بیماری یاضایعه تولید می شود. دومین کاربرد آزمون

تعیین افرادی می باشد که برای وجود اختلال اضطراب محتمل ترند. تشخیص این افراد براساس

ظهورعلائم گیجی/عدم تعادل درمدت 30s بعدازشروع Hyperventilation همراه با عدم ثبت

نیستاگموس تااتمام زمان 1دقیقه ای Hyperventilation می باشد. بعد ازافزایش تهویه، احتمال

برانگیخته شدن علائم dizziness، منگی، علائم اتونومیک وحملات اضطراب حاد دربیماران با

اختلالات اضطراب مشخص نسبت به کل جمعیت بیشتراست. احتمال برانگیخته شدن منگی وتحریک

اتونومیک بدون اضطراب قابل توجه دربیماران با اختلال عملکرد اتونومیک (مثل سندرم

Hyperventilation) نیزوجود دارد. اختلالات اضطراب یا dysautonomia باید در بیمارانی که

درطول Hyperventilation علائم شان مجددا بدون نیستاگموس برانگیخته می شود، محتمل می

باشد.

مانور دیکس هالپایک

این آزمون شناخته شده درابتدا برای بدست آوردن شواهدی برای BPPV به کارمی رفت. به این دلیل

که BPPV دریک زمان تنها یک کانال رادرگیر می کند، بنابراین توصیف نیستاگموس برای تعیین

کانال درگیرضروری می باشد. هرکانال دارای حرکات چشمی مشخص ومنحصربه خود می باشد که

می توانند برای تشخیص کانال درگیری که باعث تولیداین اختلال شده به کارروند. درانواع مختلف

BPPV، تنها BPPV کانال افقی حرکات چشم پیچشی ایجادنمی کند؛ انواع دیگرآن دارای حرکات چشم

پیچشی می باشند وبنابراین نمی توانند به طورصحیح باسیستم های الکتروآکولوگرافی یا

ویدئوآکولوگرافی استاندارد که هردو سیستم های دوبعدی درثبت خروجی هستند، بررسی شوند.

مانوردیکس هالپایک (شکل 20.7) نیزبخشی ازپروتکل ENG/VNG استاندارد می باشد. به

طورکلاسیک، پاسخ های دیکس هالپایک مثبت، یک نیستاگموس مرکب که به طوربرجسته دارای

بخش های پیچشی (صفحه roll) وعمودی است، تولید می کند. دراکثرپاسخ های کانال خلفی

کلاسیک، یک بخش صفحه افقی (yaw) جزئی نیزوجود دارد. فازسریع بخش پیچشی نیستاگموس به

سمت گوش درگیراست (پیچشی چپ برای گوش چپ وپیچشی راست برای گوش راست؛ که بادیدگاه

بیمارنسبت به قطب فوقانی چشم تعیین می شوند وممکن است همیشه گوش تحتانی نباشد). به منظور

کشف صحیح این جهت، بایدحرکات چشم توسط آزمایشگر بررسی شود (به طورمستقیم یا باتجهیزات

ویدئویی) ونباید بعدازثبت دوبعدی توسط الکترودهای سطحی استاندارد یاتوسط روش های ثبت

ویدئویی استاندارد، دوباره بررسی شوند. بنابراین ممکن است لازم باشد که هنگام به کارگیری روش

ENG ، آزمایشگرلامپ ها راروشن کند ودرطول مانوربه چشمان بیمارنگاه کند. دراین وضعیت

مشکل سرکوب بینایی وجودندارد چون درسیستم اعصاب مرکزی برای نیستاگموس پیچشی تثبیت

بینایی رخ نمی دهد وهم چنین اینکه تثبیت بینایی برای حرکات ناگهانی نیستاگموس صفحات yaw یا

pitch موثرنیست. بنابراین زمانی که تجهیزات ثبت ویدئویی یا لنزهای Frenzel دردسترس نداشته

باشیم، می توانیم به طورمستقیم به حرکات چشم بیمارنگاه کنیم.