وبلاگ رسمی

بنابراين اگر قرار باشد كه سمعك، اطلاعات تا فركانس KHZ 10 را به خوبي تقويت و پردازش كند، بايد فركانس نمونه برداري ازسيگنال،‌ حداقل KHZ 20 باشد. اين، به آن معناست كه سيگنال در هر0000 2/1 ثانيه يا هر 50 ميكروثانيه يكبار، نمونه برداري مي شود. در عمل، فركانس نمونه برداري بايد حدودا 20% بالاتر از كوچكترين فركانس از نظر تئوري باشد. (مثلا khz 22 در مثال فوق)

يك سمعك بايد شامل يك فيلتر پايين گذر باشد كه سيگنال هايي كه به درون مبدل آنالوگ به ديجيتال مي روند، فركانس پايين تري نسبت به نيمي سمعک تهران صفیر از فركانس نمونه برداري باشد. اين فيلتر anti_ aliasing filter نام دارد. در مراحل بعد، سيگنال هاي نمونه برداري شده، به عدد تبديل مي شوند.

طراح سيستم ديجيتال تصميم ميگيرد كه چه تعداد، اعداد متفاوتي اجازه داده مي شود. بر فرض، 8 عدد، از 0 تا 7 اجازه داده شود، درمرحله بعد، اين كدها، به واحدهايي به نام بيت تبديل مي شوند. واژه بيت از رقم دودويي گرفته شده است. رقم دودويي، تنهامي تواند دوارزش 1 و 0 را داشته باشد و اعداد بزرگتر، از طريق تركيب آنها با استفاده از مضارب 2، 4، 8، 16 و... مي باشد.

هر 8 بيت، بايت را تشكيل مي دهد، كه بايت، حافظه هارد ديسك يا كامپيوتر را نشان مي دهد. ظرفيت حافظه اين وسايل معمولا در واحد مگابايت (يك ميليون بايت) و گيگابايت (يك ميليارد بايت) اندازه گيري مي شود.

سمعك هاي ديجيتالي، به حافظه نياز دارند. بنابراين عملكرد الكترواكوستيكي آنهامي تواند برنامه ريزي شود. اندازه حافظه سمعك ها به كيلوبايت و مگابايت اندازه گرفته مي شود.

پردازشگرهاي سيگنال ديجيتالي:

صدا مثل يكسري از اعداد ظاهر مي شود كه ما مي توانيم صدا را از طريق حساب با اعداد، اصلاح كنيم. براي مثال اگر ما مي خواهيم صدايي با شدت DB 6 را تقويت كنيم، ما بايد تقويت صدا را دو برابركنيم. به سادگي، ضرب هر عدد در 2، اين را انجام مي د هد. براي تقويت بيشتر، ما هر نمونه سيگنال را در عدد بزرگتر ضرب مي كنيم.

تله کویل:

در افراد کم شنوا استفاده از تلفن،می تواند که مایوس کننده باشدسیگنال رسیور تلفن های مرسوم،یک محدوده باندی 300-3000Hz می باشد و بطور خفیف در حدود 70dBSPL تقویت انجام می دهد.در افراد دارای افت شنوایی ملایم،این سیگنال ممکن است که برای استفاده از تلفن مفید باشد.در یک افت شنوایی شدیدتر،بعضی تقویت های اضافی مورد نیاز است خرید سمعک و معمولا با استفاده از تله کویل قابل دستیابی خواهد بود.

تله کویل چگونه کار می کند؟

معمولا سمعک ها و تلفن ها بدون انواع رابط با همدیگر بخوبی کار نمی کنند.این مسئله بدلیل فیدبک است که ناشی از قرار گیری رسیور تلفن در نزدیکی میکروفون سمعک است.چندین روش برای اتصال موثر سمعک ها و تلفن ها وجود دارد.رایج ترین روش،از طریق تله کویل است.تله کویل یک سیم پیچ کوچک است کا از بهم پیوستن سیم ها حول یک هسته فلزی تشکیل شده است که زمانی که تغییر در میدان مغناطیسی صورت بگیرد،جریان الکتریکی را بوجود خواهد آورد.هدف تله کویل آن است که سیگنال های مغناطیسی تولید شده بوسیله ی تلفن های قدیمی تر که رسیور آن بوسیله ی آهنرباهای قدرتمند تحریک می شود را افزایش دهد.تلفن های جدیدتر گاهی اوقات سیگنال های مغناطیسی قوی را حمل نمی کنند اما حاوی قطعات الکترونیکی اضافه ای است که سیگنالی را تولید می کند که با سمعک سازگار است(HAC).بعبارت دیگر،سمعک می تواند که سیگنال مغناطیسی سمعک را تقویت نماید.این حلقه القایی بوسیله ی چندین دور مس بر روی یک میله ی فلزی سیم پیچی شده تشکیل می شود و بوسیله ی تعداد دورهای مس حول میله فلزی تعیین می شود.

میله های بزرگتربه تغییرات بیشتر وکویل های تلفنی بیشتری اجازه می دهد.با استفاده از آمپلی فایر مجتمع برای تقویت قدرت سیگنال،اندازه برای استفاده ی سمعک می تواند که کاهش یابد.قدرت جریان القایی در تله کویل بطور مستقیم به تناوب انرژی میدان مغناطیسی و موقعیت های وابسته به کویل القایی سمعک برای میدان مغناطیسی تولید شده ی تلفن دارد.این بدان معناست که چرا کابران سمعک اغلب بایستی برای تثبیت تلفن های ناشناخته در پیدا کردن نقطه داغ که قرتمندترین سیگنال شنیده شود،تجربه کسب کنند.

سیگنال های مداخله گر(تداخلی):

زمانی که یک سمعک در حالت تله کویل است ، تمامی سیگنال های الکترومغناطیسی کشف و تقویت می شوند.برخی منابع مرسوم مداخله الکترومغناطیسی شامل نورهای فلوئوروسنتی قدرتمند، مایکروویو،تلویزیون،مانیتورهای رایانه،خطوط انتقالی نیرو و مبدل های الکتریکی است.هر کدام از این وسایل الکتریکی،نویز یا استاتیک الکترومغناطیسی قوی را تولید نماید.این استاتیک الکترومغناطیسی می تواند بنحوی در درک تلفن و یا تله کویل مداخله نماید.زیرا قدرت میدان الکترومغناطیسی اغلب به طور قابل توجه با تغییر موقعیت،فرق می کند.گاهی اوقات احتمال دارد مه مقدار نویز با حرکت خفیف موقعیت تلفن و سمعک،حداقل شود. بهرحال،گاهی اوقات طول سیم تلفن،محدوده احتمالی موقعیت ها را محدود می نماید.زمانی که فرد با تلفن صحبت می کند در مجاورت استاتیک الکترومغناطیسی،اغلب ضروری است که تغییر جایگاه ها برای تشخیص جایی که میدان مغناطیسی ضعیف تریم می باشد،صورت بگیرد.گاهی اوقات و در بعضی جایگاه ها،ارتباط تلفنی موثر فقط با تله کویل که قدرت مداخله سیگنال های الکتروغناطیسی را ارائه می دهد، محتمل نیست.از زمانی که تکنولوژی پیشرفت نمود،ممکن است بسیاری از مشکلات تداخلی، با بلوتوث و یا دستگاه های وایرلس مشابه حل گردد.

مطمئن شدن از اینکه کودک به طور منظم از دستگاه کاشت استفاده می کنند .

مطمئن شدن از اینکه دستگاه به خوبی کار می کند .

تحریک دائم ، شنیداری گفتار و الگوی خوب زبانی در طول روز

تحریک تولیدی گفتار و زبان کودک

تشویق مکرر کودک به گفتگو

حفظ ارتباط منظم با مربیان مدرسه

شرکت در تکمیل و اجرای برنامه ی آموزشی کودک .

ملاحظات اجتماعی

والدین کودک کاندید کاشت حلزون شنوایی باید از اختلاف نظرها پیرامون کاشت آگاه باشند . بسیاری از اعضای جامعه ی ناشنوا از کاشت حلزون در خردسالان ناشنوای پیش از زبان آموزی جلوگیری می کنند . کاشت حلزون می تواند از عضویت کودک در جامعه ی ناشنوایان جلوگیری کند یا آن را به تأخیر بیندازد .

پس از کاشت کودک به دلیل لزوم تحریک شدید شنوایی و تأکید به مهارت های ارتباطی شنیداری / شفاهی در کودکی ممکن است زبان اشاره را یاد نگیرد یا در جامعه ی ناشنوا پذیرفته نشود . از سوی دیگر کودک ممکن است به آسانی با دنیای شنوا یکپارچه شود . این امکان نیز وجود دارد که کودکان کاشت شده به لحاظ فرهنگی دربه در شوند و به هیچ کدام از دو جامعه ( ناشنوا و شنوا ) متعلق نباشند . همچنین کاشت حلزون شنوایی ممکن است پذیرش والدین درباره ی کاهش شنوایی کودک را به تأخیر بیندارد .

امروزه مناظره و بحث درباره ی کاشت حلزون کودکان در عرصه ی عمومی به همان شدتی است که در 27 ژوئن 1990 بود . هنگامی که FDA عرضه ی دستگاه های کاشت حلزون چند کاناله برای کاشت کودکان 2 ساله را به بازار تأیید کرد .

در آن زمان در پاسخ به تصمیم FDA انجمن ملی ناشنوایان بیانیه ای صادر کرد و ضمن ابراز تأسف تصمیم FDA که علمی ، اصولی و اخلاقی نمی دانست به انتقاد گرفت و در ادامه خواستار رد تأیید بازاریابی شد . خشم مشابهی نیز درباره ی انجام کاشت در کودکان در مقاله ی مجله ی نیویورک تایمز ( 1994 ) ابراز شد.

گزارشگر مجله پس از مصاحبه های متعدد با اعضای جامعه ی ناشنوا عقیده زیر را ابراز کرد :

"کاشت حلزون شنوایی بیش از هر چیز دیگری ، جراحی تغییر جنسیت را به یاد من می اندازد . آیا اگر جنس خواهان واقعاً عضو جنسی را که انتخاب می کنند هستند . آنها شبیه جنس دیگر به نظر می رسند ، نقش دیگری را به عهده می گیرند اما تمامی کارکرد درونی جنس دیگر را ندارند و نمی توانند کودکانی که به لحاظ ارگانیک عضو جنس انتخاب شده باشند را بوجود آورند . کاشت حلزون شنوایی به شما اجازه نمی دهد بشنوید بلکه چیزی شبیه شنیدن فراهم می کند . "

پاسخ های کاملاً متفاوت کورتکس شنوایی در برابر تحریکات الکتریکی در گربه های دچار کم شنوایی اکتسابی و مادر زادی نیز دیده شده است .فعالیت قشری در گربه های کم شنوای مادر زاد بسیار کم تر از گروه دیگر بوده است .

این یافته های حیوانی همراه با شواهدی که از تصویر برداری مغزی در انسان به دست آمده نشان می دهد فعالیت قشری در افراد ناشنوای پیش از سن زبان آموزی بسیار کم تر از افرادی است که پس از دوران زبان آموزی دچار این مشکل شده اند .

نکته جالب مشاهده شده در تصویر برداری های مغزی ایجاد شکل پذیری های میان حسی است به طوری که مشخص شد قیمت سمعک استفاده کنندگان از کاشت حلزون ( مخصوصاً افرادی که استفاده از پروتز خود دارند از کورتکس بینایی برای کمک به انجام وظایف شنیداری خود استفاده می کنند .عملکرد سایکو فیزیکی

از آنجایی که کاشت حلزون اولین مرحله پردازش در حلزون را نگذارند و مستقیماً عصب شنوایی را تحریک می کند ، باید عملکرد سایکو فیزیکی بین شنوایی اکوستیکی و الکتریکی را باهم مقایسه نمود .

1شدت ، بلندی و محدوده پویایی

در افراد با شنوایی هنجار، محدوده ی پویایی شنوایی در حدود 120dB است که می توان این محدوده شدتی را به 200 گام قابل تفکیک تقسیم نمود . در مقابل فردی که از کاشت حلزون استفاده می کند اغلب دارای 10 تا 20 دسی بل محدوده ی پویایی و 20 گام شدتی قابل تفکیک است . در شنوایی اکوستیکی ، رشد بلندی تابعی از توان شدت است در حالیکه در شنوایی الکتریکی رشد بلندی تابع نمایی جریان الکتریکی است . احتمالاً این اختلافات در نتیجه فقدان پردازش های حلزونی است و بنابراین باید در طراحی پروتز کاشت حلزون و fitting آن ، این مسائل را در نظر گرفت

- فرکانس ، زیروبمی و سازماندهی فرکانسی

در افراد با شنوایی هنجار ، رمز گردانی فرکانس به واسطه مکانیسم های زمانی و مکانی صورت می گیرد . کد بندی زمانی منعکس کننده ی توانایی عصب شنوایی در Phase locking با محرکات اکوستیکی تا فرکانس 5000Hz است. در حالیکه کد بندی مکانی منعکس کننده ویژگی فیلتر های حلزونی در جداسازی محرک اکوستیکی به باندهای جداگانه است .

فرکانس مرکزی این باندها بسته به مکان آنها در حلزون متفاوت است و در تمامی مسیر شنوایی تا قشر مغز حفظ می شود . این نوع ارتباط فرکانس – به – ساختار را Tonotopic mapping می نامند.

در کاشت حلزون کدبندی زمانی به واسطه تغییر در سرعت اولیه محرک شبیه سازی می شود . در حالیکه جایگاه الکترودها تا حدودی کدبندی مکانی را بازسازی می نماید . اطلاعات سایکو فیزیکی نشان داده که کدبندی زمانی در کاشت حلزون محدود به فرکانس های 300-500 Hz می شود و کدبندی مکانی نیز به واسطه عواملی چون عمق قرار دادن ردیف الکترود ی ، گره ها و الگوی فیبرهای عصبی باقی مانده متفاوت است -پردازش های زمانی

در گذشته برای ارزیابی توانایی پردازش زمانی از آزمون هایی مانند )Temporal Integratien تلفیق زمانی) یا آزمون کشف فواصل (Gap detection) استفاده می شد . در حالت کلی استفاده کنندگان از پروتز کاشت حلزون در این آزمونها عملکردی مشابه با افراد هنجار یا حتی بهتر از آنها دارند . البته معمولاً در این حالت با پردازش غیر طبیعی شدت همراه است . برای نمونه شیب تابع تلفیق زمانی در افراد با شنوایی هنجار تقریباً 3dB - به ازای هر 2 برابر شدن دیرش تا حدود 200ms - 100 است . در افراد کاشت حلزون شده شیب این تابع کم تر است و به ازای 2 برابر شدن دیرش تقریباً 06 dB.0 کاهش می یابد .

سندرم پارگی کانال فوقانی (Superior Canal Dehiscence Syndrome =SCDS)

برخلاف الگو متداول - کوچک تر شدن دامنه VEMP یا فقدان پاسخ VEMP - که در اکثر روندهای بیماری محیطی (موثر بر سیستم دهلیزی) دیده می شود، در بیماران مبتلا به SCDS، دامنه VEMP بزرگتر می شود. SCDS اغلب یکطرفه است، هر چند احتمال وقوع دو طرفه آن نیز وجود دارد. الگو حساسیت مفرط نسبت خرید سمعک به صدای محرک، دریافته های VEMP در SCDS مطابق با نشانه هایی است که آن را پدیدۀ Tullio می نامند که ایجاد علامت های خاص دهلیزی حین مواجهه با اصوات پر شدت است. پدیدۀ تولیو از بیش از صد سال قبل بعنوان یک علامت در پاتولوژی های مختلف گوش، علاوه بر SCDS شناخته شده است. این پاتولوژی ها شامل سیفلیس، و گاهی فیستول پری لنف، بیماری منییر، بیماری Lyme، و اوتیت میانی است. یافته های ادیولوژیک در SCDS بطور ثابت شامل یک حساسیت مفرط به صدا از نوع انتقالی مشخص (Conductive Hyper acusis) است، یعنی مشاهده آستانه های شنوایی بهتر از نرمال برای انتقال استخوانی در کنار وجود یک فاصله راه هوایی – استخوانی واضح (تا 60dB) در بیمارانی با افت شنوایی حسی (به جای انتقالی) دیده می شود که همراه با رفلکس اکوستیک و بازشناسی کلمات نرمال است. هرگاه نیاز باشد، روش جراحی برای درمان SCDS شامل بازسازی دیواره سطحی مجرای نیم دایره فوقانی یا مسدود کردن این مجرا است که معمولاً نتایج پس از جراحی، خوب (بهبود کامل یا کاهش علامت ها) است.

در بیماران SCDS همیشه آزمون VEMP را انجام می دهند و معمولاً به شدت محرک کمتر (تا 70 to 75 dBnHL) برای برانگیختن پاسخ نیاز داریم (شدت معمولی محرک بیشتر از 90dBnHL است). به علاوه در صورت ثبت VEMP با محرک های پر شدت متداول، مقدار دامنه پاسخ همواره بزرگتر از مقداري است که انتظار داریم. در یک گزارش موردی یک بیمار مبتلا به SCDS معرفی کرده اند که VEMP پایا با محرک اکوستیک کم شدت در حد 62dBnHL داشته است. در بیماران SCDS، دامنه VEMP بزرگتر از مقدار نرمال است. تحریک BC به ماستویید یک طرف منجر به مشاهده VEMP نرمال در سمت بدون ضایعه و VEMP ناهنجار (بزرگتر) در سمت مبتلا به SCDS می شود. در یک بررسی روی سه بیمار که تحت عمل جراحی Labyrinthectomy یکطرفه قرار گرفته بودند، ارائه تحریک اکوستیک به هر کدام از ماستوئیدها، منجر به مشاهدۀ VEMP نرمال در گوش نرمال و فقدان VEMP در گوش جراحی شده می شود. بعنوان یک نکته جانبی، در همین تحقیق نشان داده اند که کاهش بین دو گوش (عبور از جمجمه) برای تون برست 250Hz کمتر از 500Hz بوده است. براساس این یافته ها نتیجه گرفته اند که بیماران مبتلا به سندرم SCD دارای نوعی حساسیت مفرط دهلیزی نسبت به اصوات BC هستند که در راستای پدیدۀ تولیو است.

بیماری منيير (Meniere)

مطالعات متعددی در مورد VEMP در بیماری منییر انجام شده است (فهرست جدول 9-15 را ببنید). یکی از ویژگی های بیماری منيير آن است که یافته های VEMP در آنها همخوانی ندارند، که نشان می دهد احتمالاً بیش از یک روند یا مکانیسم پاتولوژی در این بیماری نهفته است. جالب است که، DPOAE نیز در بیماران منییر نتایج کاملاً متفاوتی را نشان می دهد. نتیجه VEMP در بیماران مبتلا به منيیر ممکن است بصورت کاهش دامنه، فقدان پاسخ، یا به شکلی عجیب، افزایش ناهنجار دامنه مشاهده شود. اکثر محققان کاهش دامنه یا فقدان پاسخ VEMP را در سمعک بیماری منییر گزارش کرده اند. تعدادی از محققان افزایش پاسخ های دهلیزی را در بیماران مبتلا به منییر و هیدروپس اتساعی ساکول گزارش کرده اند. گوناگونی یافته های VEMP در بیماری منییر می تواند نشانه جایگاه های ضایعه متفاوت، مثل سلول های مویی در مجرای نیم دایره افقی یا در ساکول، و مکانیسم های پاتوفیزیولوژیک مختلف باشد. بطور کلی، احتمال ناهنجار شدن نتایج VEMP (از جمله فقدان آن) در بیماری منییر مستقیماً با درجه افت شنوایی، ضعف آزمون کالریک در ENG، و در بیمارانی با ضعف در قسمت دهلیزی از مجموعه آزمون های وضعیت نگاری صفحه ای، افزایش پیدا می کند. در یک تحقیق، در 51 درصد از 43 بیمار با تشخیص منییر، نتایج VEMP ناهنجار (کاهش دامنه یا فقدان پاسخ) بوده است، البته حتی در موارد ناهنجار نیز نهفتگی VEMP به ندرت افزایش یافته بود.

در یک تحقیق مشاهده است که در 17 بیمار مبتلا به بیماری منییر یکطرفه، بدنبال مصرف خوراکی گلیسرول، دامنه (کاهش یافته) VEMP افزایش پیدا می کند، و پیشنهاد کرده اند که ناهنجار شدن نتایج VEMP نسبت به هیدروپس اندولنفاتیک، و پاتوفیزیولوژی هایی که ساکول را درگیر می کنند حساس است. در یک تحقیق به بررسی تاثیر گلیسرول بر VEMP و DPOAE و PTA پرداختید. یافته های بدست آمده از 29 بیمار با تشخیص زود هنگام هیدروپس اندولنفاتیک نقش DPOAE و VEMP را در تشخیص، فراتر از نقش PTA نشان می دهد. آنالیز دقیق این یافته ها در مورد DPOAE , VEMP به ویژه نحوۀ واکنش هر کدام از آنها نسبت به مصرف گلیسرول، ما را قادر به تشخیص زود هنگام هیدروپس اندولنفاتیک و طبقه بندی بیماران مبتلا به منییر در زیر گروه های درگیری ناحیه قدامی و درگیری ناحیه خلفی لابیرنت می سازد.

تحقیق مشابه دیگری در مورد تاثیر Furosemide (یک دارو مدر حلقوی) بر نتایج VEMP بیماران مبتلا به منییر انجام شد. در 3 بیمار از 7 بیمار مورد بررسی، پس از مصرف دارو - که حتی قبل از مصرف دارو هیچگونه پاسخ نداشته اند، - پاسخ VEMP قابل رديابي بوده است. در 17 نفر از 18 بيمار كه قبل از مصرف داروي مدر، پاسخ VEMP آشکاري داشتند نیز، مصرف دارو همراه با افزایش دامنه مجموعه موج P1/N1 بوده است. محقق نتیجه گرفته است که VEMP برای نوعی از هیدروپس اندولنفاتیک که ساکول را هم مبتلا کرده است، دارای ارزش تشخیص است، هم چنین از VEMP می توان برای افتراق اختلالات عملکردی ساکول از حلزون استفاده کرد. روی هم رفته در 40 درصد بیماران مبتلا به منییر، حتی اگر هیچ تغییري در وضعیت شنوایی آنها وجود نداشته باشد، پس از مصرف داروی Furosemide، دامنه پاسخ VEMP بزرگتر می شود. هم چنین در 24 درصد از 25 بیمار که ظاهراً مبتلا به منییر یکطرفه بوده اند، پس از مصرف Furesemide، تغییراتی را در پاسخ VEMP در گوش مقابل (به سمت بررسی) مشاهده می شود، که نشان دهندۀ ارزش احتمالی VEMP برای شناسایی موارد غیر مشکوک به ابتلا به بیماری منییر دو طرفه است.

آنها تفاوتي را بين MMN مبتلايان به ديسلكسي و گروه شاهد، بصورت دامنه كوچك تر با محرك هاي گفتاري گزارش كرده اند، اما با محرك تونال، تفاوتي مشاهده نشده است. در يك تحقيق ديگر، با محرك استاندارد تون خالص (1000Hz) و محرك انحرافي (فركانسهاي مختلف 1015 to 1090Hz يا تفاوت فركانس 15 to 90Hz) پاسخ MMN در گروه ديسلكسي، ناهنجار گزارش شده است. برقراري تفاوت هاي كوچك تر بين محرك هاي استاندارد و انحرافي، باعث مي شود كه كارآيي پاسخ MMN براي افتراق بين افراد مبتلا به ديسلكسي از افراد نرمال گروه شاهد، بيشتر شود (شكل 3-14). به علاوه نوعي همبستگي را بين يافته هاي آزمون هاي عملكردي رفتاري پردازش محرك ها و MMN پيدا كرده اند. در يك تحقيق ديگر، با محرك هايي با الگوهاي آهنگين قیمت سمعک (Rhythmic) مختلف چهار تون مشابه هم، در بيماران مبتلا به ديسلكسي پاسخ MMN ناهنجار گزارش شده است. در عين حال نتيجه عملكرد آنها در آزمون هاي رفتاري مربوطه نيز ضعيف‌تر از نرمال بوده است. يافته هاي اختصاصي اين پژوهش و بررسي هاي پي گيري انجام شده توسط همان محققان نشان مي دهد هنگامي كه يك صدا اضافه با فاصله زماني نزديك پس از محرك ها ارائه مي شود (مثلا 10ms) اگر براي دستيابي به پاسخ، تون سوم را حذف كنيم، يك الگو محرك تون جديد بوجود مي آيد، بدين ترتيب احتمال بروز يك نقيصه زماني در پردازش شنيداري مطرح مي شود و ارزش بالقوه الگو پوشش رو به عقب در بررسي ديسلكسي روشن مي شود. با استفاده از MMN و كشف بسيار زود هنگام كودكان در معرض خطر اينگونه اختلالات معلوليت آفرين تحصيلي مانند ديسلكسي، فرصتي كاملا استثنايي براي انجام اقدامات به موقع، اساسي و پيشگيرانه در اختيار ما قرار مي دهد. به علاوه، در صورتي كه در مرحله پيگيري پس از انجام اقدامات (تربيت شنوايي) در بيماران مبتلا به ديسلكسي و اختلالات زباني، با استفاده از الگوهاي تونال، هر گونه افزايش دامنه MMN از خط مرجع، مي تواند بعنوان نوعي مدرك نوروفيزيولوژيك براي تعيين ميزان سودمندي درمان محسوب گردد. نكته مهم آن است كه تغييرات پاسخ MMN با بهبود عملكرد خواندن مرتبط است.

اختلالات زباني

در كودكان مبتلا به اختلالات زباني مشخص (Specific Language Impairment = SLI) كه يك نقيصه زبان شفاهي در كودكان با شنوايي و هوش نرمال است كه از حضور در محيط هاي آموزشي معمولي لذت مي برند، پاسخ MMN ناهنجار، نشان مي دهند. مطالب منتشره در زمينه MMN و SLI همپوشاني زيادي با مطالب مربوط به ديسلكسي و MMN دارد. در يك بررسي پاسخ MMN محرك هاي گفتاري (هجاهاي طولاني و كوتاه /ba/) در كودكان باسن هشت هفته كه در معرض خطر SLI (سابقه خانوادگي ابتلا والدين و ساير وابستگان سالمند)، مشاهده شده است كه نهفتگي پاسخ افزايش مي يابد. در اين بررسي حضور پاسخ MMN را در كودكان بيدار و خواب گزارش شده است. نهفتگي پاسخ MMN تحت تاثير وضعيت هوشياري قرار نمي گيرد، در حالي كه دامنه پاسخ در حالت خواب بزرگتر از حالت بيداري بوده است.

سوم: ارتباط بين نقشه برداري محاسبه اي EP و نوروفيزيولوژي AER بي نهايت پيچيده و وابسته به تعدادي فرضيات و ملاحظات نظري است. بعنوان پيش نياز مي بايست جنبه هاي آناتوميك و تكنيكي دخيل در مدل هاي مولد دو قطبي و تاثير ويژگي هاي جمجمه و محتويات داخل جمجمه (غير از مغز) بر آن نيز آموخته شوند. چهارم: مشكلات مربوط به فقدان داده هاي نرمال كافي براي تفسير AER مرسوم عينا به نقشه برداري محاسبه اي EP نيز تسري مي يابد. پنجم: اگر چه در طول زمان جمع آوري داده ها نمايش داده مي شوند، اما مولفه اي را كه اطلاعات مربوط به دامنه آن را مورد سمعک oticon آناليز مي كنيم و روش آناليز مورد استفاده را از قبل بايد مشخص نماييم. مثلا براي نقشه برداري محاسبه اي ALR، انتخاب ولتاژ مولفه P2 يك گزينه منطقي است. حوزه نهفتگي P2 بايد مشخص شود تا نقشه براي اين حوزه فراهم شود. بدليل تغيير پذيري بين فردي نهفتگي بعضي مولفه ها (P2 از ALR و Pa از AMLR) با مشكلاتي روبرو مي شويم. به همين دليل نقشه ترسيم شده براي اين دو مولفه از طريق آناليز غيرهمزمان قله ها ناواضح خواهد بود. براي نقشه برداري محاسبه‌اي EP از روش هاي آناليز مختلفي استفاده مي شود مثل، روش هاي پيچيده فوق الذكر براي AER هاي مرسوم شامل آناليز مولفه هاي اصلي، آناليز طيفي، آناليز تفكيكي و ساير روش ها. آخرين نكته: پيش از آنكه يك روش كاملا پذيرفته شود و كاربرد وسيع باليني پيدا كند، نيازمند تعيين كاربردهاي باليني منطقي و تهيه مستندات مقادير تشخيصي نقشه برداري مغز است. طيف گسترده اي از كاربردهاي باليني بالقوه پيشنهاد شده است و حتي بعضي از آن ها مورد استفاده نيز قرار گرفته اند. از ميان مدخل هاي مورد مطالعه توسط نقشه برداري محاسبه اي EP مي توان به موارد زير اشاره كرد: بيماري آلزايمر، اختلال خواندن (Dyslexia)، Spasmodic Dysphonia (گرفتگي صدا انقباضي)، لكنت، ضربات حادثه اي سر، سوانح مغزي – عروقي، و بيماري هاي عصبي مختلف سالخوردگان. روشن است كه بدليل بعضي محدوديت هاي باليني، كاربرد نقشه برداري محاسبه اي EP نيز با محدوديت هايي روبرو مي شود. براي مثال، اين روش براي غربالگري شنوايي نوزادان مناسب نيست. جالب است كه همچنان به مزاياي منحصر به فرد نقشه برداري محاسبه اي (در مقايسه با ارزيابي AER مرسوم) در تشخيص افتراقي نورولوژيك اختلالات عملكردي سطوح بالاتر CNS توسط ALR (كه يك روش آناليز بسيار پيچيده كمي است) با ترديد برخورد مي شود.

حداقل 6 مزيت اصلي براي استفاده از نقشه برداري محاسبه اي EP به جاي ثبت منطقه‌اي AER مرسوم وجود دارد. اول – اگر چه داده هاي AER به واقع در جايگاه‌هاي الكترود جدا از هم ثبت مي شوند اما فعاليت الكتريكي بين جايگاه هاي مختلف نيز اندازه گيري (Interpolated) مي شوند. بنابراين الگوهاي پيوسته پاسخ ها روي سطح جمجمه را بدست مي آوريم. دوم – درجات مختلف فعاليت الكتريكي را كه در هر كدام از جايگاه‌ها ثبت مي شوند با رنگ هاي مختلف يا توسط سايه ها در طيف سياه – خاكستري – سفيد نمايش داده مي شوند. بدين ترتيب حتي يك فرد تازه كار و سمعک بي تجربه در آناليز شكل موج AER نيز مي تواند بلافاصله تفاوت فعاليت ها در نواحي مختلف روي جمجمه را تشخيص دهد. سوم – تصوير فعاليت هاي AER رديابي شده از سطح جمجمه كاملا مستمر و پويا است. به اين معني كه تصوير مربوط به نقشه برداري همزمان با ثبت AER و درست بعد از فرايند ميانگين گيري تكميل مي شود. اين امر سبب تسهيل رديابي و تشخيص تغيير فعاليت ها در طول زمان و در فضا مي شود، و همين نكته يك بعد جديد (فضا) را به ارزيابي AER چند كاناله مرسوم اضافه مي كنند. بالاخره اينگونه تصاوير بصري (داده‌هاي آنالوگ) فعاليت هاي AER در واقع بازتابي از ولتاژ هاي واقعي AER (داده هاي ديجيتال) است كه در حافظه كامپيوتر در طول زمان و از الكترودهاي مختلف ذخيره شده است. سپس از كامپيوتر براي آناليز بيشتر اين داده هاي به روش هاي گوناگون استفاده مي شود. براي مثال داده هاي بيمار را مي توان بطور آماري با داده هاي هنجار ذخيره شده در كامپيوتر مقايسه كرد. يا داده هاي بيمار را آناليز طيفي مي كنيم و ساير انواع آناليز غيرهمزمان (offline – پس از جمع آوري داده ها) را بر آن اجرا مي كنيم.

نقشه برداري محاسبه اي ER به هيچ وجه كاربرد باليني روزمره نخواهد داشت. . حداقل چهار عامل ديگر تاثير جدي بر امكان پذيري ، پايايي و روايي نقشه برداري محاسبه اي EP دارند. اول: اين روش بسيار وقت گير است. مثلا مرحله نصب الكترودهاي پرتعداد آن (10 تا 30 الكترود) خيلي بيشتر از نصب 3 الكترود ALR مرسوم وقت مي گيرد. دوم: انجام نقشه برداري محاسبه اي EP بطور قابل ملاحظه اي پيچيده تر از ارزيابي ALR معمولي است (از نظر تجهيزات و هزينه و آزمايشگر). حتي اگر نياز به تفسير شكل موج هم نداشته باشيم آزمايشگر قطعا مي بايست دانش زمينه اي قوي در مورد تنيك الكترود گذاري و هم چنين دانشي وسيع پيرامون پاسخ هاي قابل ثبت داشته باشد. بعضي صاحب نظران، نگراني جدي خود را در مورد انجام نقشه برداري مغز توسط افراد بدون آموزش مقدماتي وسيع و بدون يادگيري علوم اعصاب باليني ابراز داشته اند. بدين ترتيب حداقل 18 ماه براي كسب زمينه هاي مناسب ارزيابي و آناليز EEG و مقداري زمان براي آموزش نقشه برداري محاسبه اي EP مورد نياز است.